Słoweńskie realia

Słowenia

Ośrodek szkolenia kierowców otrzymuje licencję na prowadzenie działalności na trzy lata. Z kolei koszt kursu na kategorię B (20 lekcji teoretycznych i 21 praktycznych) to ok. 700 euro. A kandydat na kierowcę nie ma możliwości odwołania się od decyzji egzaminatora. Gdzie obowiązują takie zasady? W Słowenii.

Wszystkie ciekawe informacje na temat realiów, w jakich funkcjonują ośrodki szkolenia kierowców, szkolenia oraz egzaminowania w Słowenii znajdują się w opracowaniu sporządzonym przez Krzysztofa Bandosa, prezesa Polskiej Federacji Stowarzyszeń Szkół Kierowców. Jest ono owocem wakacyjnej wizyty członków PFSSK w tym kraju, będącym niegdyś częścią Jugosławii, od 1991 roku niepodległym państwem, które 13 lat później stało się członkiem Unii Europejskiej.

Cena kursu? Dużo wyższa niż w Polsce

Co możemy przeczytać w opracowaniu Bandosa? Ano m.in. to, że ośrodek szkolenia kierowców może być prowadzony przez instytucję państwową, osobę prywatną, stowarzyszenie, ale także… policję oraz wojsko. Musi jednak spełniać, co oczywiście nie dziwi, określone warunki. Jakie? Ośrodek musi posiadać sekretariat, salę wykładową (gdzie na jedną osobę ma przypadać co najmniej 2 mkw.) wyposażoną w pomoce dydaktyczne i urządzenia audiowizualne oraz pojazdy przystosowane do nauki jazdy i oznakowane podświetlonym emblematem L. Na pojazdach nie trzeba jednak umieszczać danych adresowych szkoły jazdy. Co ciekawe, ośrodek szkolenia kierowców otrzymuje licencję na prowadzenie działalności na trzy lata.

Jak w Słowenii przebiega szkolenie? Jeśli chodzi o kategorię B, kandydat na kierowcę musi odbyć 20 lekcji teoretycznych (po 45 minut każda) oraz 21 praktycznych (po 50 minut każda). Słoweński OSK prowadzi rejestr prowadzonych szkoleń na drukach ścisłego zarachowania. Kursant otrzymuje indeks przebiegu szkolenia. Tam są wpisywane poszczególne zajęcia, potwierdzone podpisem instruktora. Kurs można rozpocząć sześć miesięcy przed ukończeniem wymaganego, do danej kategorii prawa jazdy, wieku.

Kurs na prawo jazdy kategorii B kosztuje ok. 700 euro, a jedna jednostka szkoleniowa (chodzi o praktykę) ok. 25 euro.

Egzamin tylko pojazdem OSK

Zakończenie kursu oznacza, że kandydat na kierowcę powinien udać się na egzamin. W Słowenii są one prowadzone w ośrodkach egzaminacyjnych. To urzędy państwowe.

Żeby zaliczyć egzamin teoretyczny, trzeba udzielić co najmniej 90 proc. poprawnych odpowiedzi z wylosowanych komputerowo 45 pytań. Baza liczy dużo więcej, bo 1 tys. pytań. Co ciekawe, część z nich (300) jest ogólnodostępna. Egzamin teoretyczny jest ważny przez trzy lata, chyba że kandydat na kierowcę dwukrotnie oblał praktykę. W takim przypadku teorię musi powtórzyć, nawet jeśli od czasu zaliczenia egzaminu nie minęły trzy lata.

Podczas egzaminu praktycznego wykorzystywane są pojazdy ośrodków szkolenia kierowców. Ośrodki egzaminacyjne nie posiadają swojej floty. Obok kandydata na kierowcę siedzi jego instruktor, a z tyłu egzaminator. Egzaminy się są rejestrowane, mało tego – kandydat na kierowcę nie ma możliwości odwołania się od decyzji egzaminatora.

Koszt opłaty egzaminacyjnej to 48 euro (32 za teorię, 16 za praktykę). Kwotę otrzymuje Słoweńska Agencja Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego, zajmująca się m.in. szkoleniem i egzaminowaniem instruktorów nauki jazdy, egzaminatorów oraz opracowywaniem programów szkoleniowych. Mało tego, w uzasadnionych przypadkach może ona cofnąć OSK lub szkoleniowcom licencję na prowadzenie działalności lub wykonywanie zawodu. Dodatkowo płaci się za podstawienie pojazdu na egzamin przez ośrodek szkolenia kierowców. To z kolei kosztuje 25 euro.

Pozytywna ocenia z egzaminu nie oznacza wcale, że młody kierowca nie będzie się musiał doszkalać. W ciągu dwóch lat od otrzymania prawa jazdy musi on odbyć kurs doszkalający. To cztery jednostki lekcyjne teorii i dwie praktyki. Szkolenie odbywa się w OSK.

Instruktor musi świecić przykładem

Warto także wspomnieć o słoweńskich instruktorach. Muszą oni posiadać licencję na odpowiednie kategorie prawa jazdy, ważną przez pięć lat. Żeby ubiegać się o uprawnienia, przyszły instruktor musi mieć ukończone 24 lata, posiadać wykształcenie co najmniej średnie oraz prawo jazdy przez minimum pięć lat. No i oczywiście ukończyć z wynikiem pozytywnym kurs instruktorski. Dodatkowo szkoleniowcy muszą co roku stawić się na okresowych szkoleniach, kończących się egzaminem w formie testu.

Instruktorzy w Słowenii muszą świecić przykładem kursantom. Dlatego przekroczenie pięciu punktów karnych skutkuje cofnięciem uprawnień na dwa lata. A prawo jazdy „normalnemu” obywatelowi Słowenii jest zabierane po przekroczeniu 18 punktów.

Odzyskanie prawa do pracy w zawodzie instruktora musi być poprzedzone zaliczeniem zaległych szkoleń okresowych.

Jakub Ziębka

zdjęcie: Andrzej Otrębski (Praca własna) [CC BY-SA 3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], Wikimedia Commons

13 komentarzy do “Słoweńskie realia”

  1. świetny artykuł wiecej porównań by się przydało , można by zrobić tabele z całej EU to niektórzy geniusze ekonomi może wkońcu zrozumieją że kurs powinien kosztować powyżej 2000 zł na kat „B”.

  2. Działalność szkoleniowa w Słowenii nie jest działalnością regulowaną , stąd o wiele mniejsza biurokracja. Brak instytucji instruktora prowadzącego -biurokracja i sprawozdawczość jw. Planowanie i odwoływanie jazd w sposób dowolny np telefonicznie lub za pomocą Internetu- biurokracja jw. OSK super nie są znane. Brak egzaminu wewnętrznego biurokracja jw. Profil PKK nie znany-biurokracja jw. Szkolenia dla instruktorów w OSK -biurokracja i koszty jw. OSK mogą szkolić wszystkich chętnych w zakresie szkolenia podstawowego. Taki system jest o wiele bardziej zbliżony do standardów obowiązujących w przodujących krajach UE!

      1. Odpowiadam. Tak pisałem wielokrotnie w tym również na łamach Szkoły Jazdy. Uważam nie zmiennie ,że nasz system szkolenia i egzaminowania jest całkowicie oderwany od rzeczywistości i nie znany nigdzie poza naszymi granicami.Oczywiście należy go zmienić jak najszybciej. Cały czas mam nadzieję,że to właśnie młode pokolenie weżmie na swoje barki.

    1. Jak widać są przykłady w Europie, na których można się wzorować – tylko chęci brak. Trzeba jak najczęściej w ramach rozmów przedstawicieli środowiska OSK oraz ministerstwa naciskać na przyjęcie sprawdzonych europejskich rozwiązań upraszczających proces szkolenia w OSK. Docelowo plac manewrowy do likwidacji, WORD pozostawić wyłącznie jako miejsce przeprowadzania egzaminów teoretycznych oraz organizatora egzaminu praktycznego wyłącznie na pojeździe OSK z instruktorem i egzaminatorem (kamery jako wyposażenie obowiązkowe), a opłata za egzamin praktyczny dzielona na WORD i OSK. Jeżeli PKK miałoby zostać to bez konieczności jeżdżenia kursantów do starostwa – możliwość generowania PKK przez Internet. Dodatkowo umożliwienie każdemu chętnemu (również dla posiadaczy (prawa jazdy) wykupu godzin szkolenia praktycznego do wyboru w OSK lub w ODTJ.

      1. Pamiętajmy!! Opłacać składki członkowskie z góry do 10-tego dnia miesiąca z zastrzeżeniem ust.3 w kwocie:
        a. 20 PLN / m-c (dwadzieścia) dotyczy członka wspierającego, o którym mowa w ust.1 lit a),
        b. 30 PLN / m-c (trzydziesci) dotyczy członka zwyczajnego, o którym mowa w ust.1 lit. b),
        c. 200 PLN / m-c (dwieście) dotyczy członka zwyczajnego, o którym mowa w ust.1 lit. d),
        d. 300 PLN / m-c (trzysta) dotyczy członka zwyczajnego, o którym mowa w ust.1 lit. e),
        e. określonej lub zaakceptowanej przez zarząd OIGOSK, lecz nie mniej niż 100 PLN / m-c (sto) – dotyczy członka wspierającego, o którym mowa w ust.1 lit. c)

        1. Oni sie bawią za wasze pieniądze a zmian jak nie ma tak nie ma. Wszyscy nawzajem sie klepia po plecach,pogadaja jak to za granica jest pieknie a u nas du@a. I wszystkinm kolesiom ta du@a jest na reke. Bo skoro ok.40% oblewa na placu to za chwile wroci do OSK po dodatkowe godziny. I karuzela kreci sie dalej a BRD wciąz kiepskie.

        2. Ustawicznie proszę o terminowe wpłaty składek!! Jest powód!! Omówienie wyjazdu szkoleniowo – integracyjnego, który odbędzie się w drugiej połowie sierpnia 2017 r. / trzy warianty wjazdu: 1. Ukraina, 2. Rumunia, 3. Belgia, Holandia, Luksemburg.

        3. Pingback: health tests

Dodaj komentarz