Idealny system

Spotykamy się z takim ogromem biurokracji, że czasu na uczenie kursantów jest coraz mniej. Większość szkół jazdy zatrudnia sekretarkę lub kilka, żeby podczas kontroli zgadzała się dokumentacja kursu. Może warto byłoby uprościć naszą działalność do minimum? Kursant i tak wybierze szkołę jazdy, którą uzna za godną uwagi.

Zacznijmy od profilu kandydata na kierowcę. Nie przeszkadza mi, ale zakładać go powinna szkoła jazdy. Kursant przychodzi do ośrodka, a pracownik firmy wprowadza do systemu jego dane: imię, nazwisko i PESEL i generuje PKK dla szkolenia podstawowego. Wtedy taka osoba automatycznie stałaby się kursantem. Musiałaby jeszcze pójść na badanie lekarskie i przedstawić je w WORD-zie.

Kwestie zdrowotne możemy rozwiązać na podstawie złożenia przez kursanta oświadczenia. Przecież wiemy, jak to teraz wygląda. Badania często są prowadzone na sali wykładowej. Sprowadzają się do wydania zaświadczenia i zainkasowania przez lekarza 200 zł.

Podobnie powinno się zakładać PKK dla kursanta planującego odbyć szkolenie uzupełniające.

Książka ewidencji nie jest potrzebna!

Szkoły jazdy powinny mieć też możliwość szkolenia osób posiadających prawo jazdy. Dla każdej z nich także należałoby założyć profil. Formalności mógłby załatwić instruktor w swoim telefonie [smartfonie], gdy tylko kursant wsiadłby do samochodu. Urząd od razu wiedziałby, że odbywa on jazdy w OSK.

Zrezygnowałbym z obowiązku posiadania książki ewidencji osób szkolonych. Wygenerowany profil zawiera przecież wszystkie informacje. Po co je powielać? Generowanie profilu powinno być połączone z automatycznym powiadomieniem właściwych organów kontrolujących OSK, że dana osoba rozpoczęła kurs w szkole jazdy.

Karta zajęć powinna służyć kursantowi, by wiedział, na jakim etapie kursu się znajduje i co jeszcze musi zrobić, żeby zostać kierowcą, a także instruktorowi. On mógłby kontrolować, co dany kursant potrafi, czego jeszcze nie umie.

Dzisiejsza karta to parodia! Czy kursantowi do szczęścia jest potrzebny numer rejestracyjny pojazdu, jakim się szkoli? Ja mogę tam wpisać to, co chcę. Kursant i tak nie sprawdzi numerów auta. Karta musi być realnym narzędziem pracy i oceny postępów kursanta w czasie trwania szkolenia. Dla osób odbywających szkolenie uzupełniające zakładanie karty mija się z celem.

Plac manewrowy? To nic nie daje

Zlikwidowałbym instytucję instruktora prowadzącego. On nie jest do niczego potrzebny! Przez obowiązujące przepisy szkoły zajmują się wypisywaniem i przepisywaniem kart. Trzeba założyć, że w ośrodkach pracują profesjonaliści, którzy reprezentują wysoki poziom merytoryczny. Obecnie założenie jest chyba odwrotne. Jeden instruktor ma nauczyć jak najwięcej, reszta powinna tylko wyjeździć godziny.

Uważam, że powinno się także skończyć ze szkoleniem i egzaminowaniem na placu manewrowym. To nic nie daje. Lepiej ten czas wykorzystać na jazdy w ruchu miejskim.

Egzaminy wewnętrzne muszą zostać zachowane. To bardzo przydatne narzędzie w ocenie kursanta pod warunkiem, że nie są fikcją.

Kursant, który zakończył szkolenie, zdał egzamin wewnętrzny, powinien mieć aktualizowany profil. Podczas tego zabiegu wpisywalibyśmy tylko datę zakończenia szkolenia. Po aktualizacji kursant może zapisać się na egzamin i odbywać jazdy uzupełniające.

Kontrola w terenie

Kontrolowanie ośrodków jest jak najbardziej potrzebne. Warto byłoby jednak trochę zmienić zasady.

Obowiązkiem OSK byłoby zgłoszenie pracujących instruktorów, tak żeby organ nadzorujący wiedział, kto w nich szkoli. Kontrola nie powinna odbywać się w biurze i polegać na sprawdzaniu dokumentacji, tylko w terenie. Przykład? Pojazd nauki jazdy zostaje zatrzymany do kontroli. W aucie siedzi instruktor i pokazuje legitymację. W systemie, na którym pracuje urzędnik, pojawia się informacja, że wszystko jest w porządku. Instruktor pracuje dla właściwego ośrodka.

Z kolei kursant ma założony profil na szkolenie podstawowe lub uzupełniające. Pokazuje urzędnikowi dowód osobisty. Ten wprowadza dane kursanta do systemu. Wtedy wyświetla mu się informacja, że dana osoba została zgłoszona przez konkretną szkołę jazdy, w konkretnym terminie. Jeżeli wszystko się zgadza, osoba kontrolująca i kontrolowani życzą sobie miłego dnia. I dalej wykonują swoje obowiązki.

Taki system pozwoliłby zarobić także państwu. Każdego kursanta trzeba byłoby zgłosić, skończyłoby się wydawanie lub niewydawanie paragonów. Gdyby okazało się, że osoba szkoli się mimo braku zgłoszenia, kara powinna być dotkliwa i nieuchronna.

Może być już tylko lepiej

Zdaję sobie sprawę, że są to tylko moje przemyślenia, a w zasadzie takie świąteczne życzenia. Uważam jednak, że szkolenia powinny być uproszczone do maksimum, a biurokracja sprowadzona do niezbędnego minimum. Szkoły jazdy są postrzegane przez pryzmat ceny, a nie poziomu oferty. Należy zrobić wszystko, żeby kursant chciał zapłacić wysoką cenę za kurs prawa jazdy. I co najważniejsze – żeby wiedział, że płaci za profesjonalne szkolenie. Czas skończyć wojnę cenową, zacząć wojnę na jakość. Ofiar będzie dużo. Ale czy wszystkim nam nie zależy na jakości szkolenia?

Marcin Zygmunt, instruktor nauki jazdy